Dobry wieczor.
Jestem w silnym kryzysie egzystencjalnym. Bardzo silnym. Nie chce mi sie zyc. Nawet oddychanie sprawia mi trudnośc. Nawet muzyka i słodycze nie sa w stanie ukoić mojego wewnętrznego cierpienia. Przed oczami mam flashbacki wszystkich katastrof ktore mnie w zyciu spotkały. Alkohol narkotyki przemoc rozpady związków śmierci bliskich mi ludzi samookaleczanie kłótnie bójki depresja mania hipomania psychozy parasomnie choroby operacje badania odwyki terapię kurwa wszystko. Rozpadłam sie na pojedyncze atomy i nie mam kompletnie pomysłu jak sie pozbierac. Dziś Nawet na płacz juz nie mam siły wszystkie łzy wyschły i została tylko bezdenna pustka ziejąca z mojej duszy. Jestem tak bardzo zmeczona życiem ze mam ochotę sobie to zycie odebrać bo nie mam siły by dalej egzystować.
Z jedną przyjaciółka nie rozmawiam bo jestem na nia zla a druga odtracilam bo jestem chujowym człowiekiem. Sabotuje resztki normalności i tylko patrzę aż wszystko pierdolnie juz do końca.
Jutro wizyta lekarska I mam ochotę poprosić o wypis bo kompletnie straciłam wiarę w leczenie.
Do jutra.