Dziennik #310/2025 - ścięcie

Dobry wieczór. Mizernie spałam, ale trochę lepiej niż ostatnie dni. Byłam pewna, że przy takim poziomie zmęczenia jaki miałam to sen przyjdzie łatwo, ale nic z tego. Eh. Wstałam, wzięłam leki na tarczycę, nawodniłam się i poszłam biegać choć tego bieganiem naprawdę nie można nazwać. Jestem wolna, ociężała i obolała. Denerwuje mnie to, ale nie zamierzam się poddawać. Prawda jest taka, że poza brakiem kondycji i nadwagą to jeszcze mocno dają mi w kość leki, ale no cóż. Robię swoje.   Po powrocie prysznic, śniadanie i przesiedziałam trochę czasu na niczym. Przed 11 wyszłam z domu i pojechałam do przyjaciółki do jej salonu fryzjerskiego. Byłam z nią umówiona na skrócenie moich włosów. Nie spodziewałam się, że spadnie ich aż tyle. Miałam je do pośladków, a teraz są do łopatek. Czuję się wybornie w tej długości.  Po wizycie u niej poszłam pieszo na terapię. Miałam duży zapas czas, więc spacerowałam, słuchałam muzyki i robiłam zdjęcia.    Na terapii było ok. Rozmawiałyśmy o tym co mi aktualnie nie daje spokoju czyli moja relacja damsko - męska, ale nie chce mi się tego tu rozpisywać. Finalnie na 99,999999% zakończę tę relację i problem sam się rozwiąże. Niemniej jednak byłam otwarta i wydaje mi się, że dobrze współpracowałam z panią psycholog, a to nie jest u mnie takie oczywiste. Zabrakło mi jakiegoś przełomu podczas tej sesji, ale i tak oceniam ją bardzo pozytywnie. Popołudniu zadzwoniła przyjaciółka i pogadałyśmy o tym jaki śmietnik w głowie robi mi jeden facet. Była zdziwiona, bo my nigdy nie rozmawiamy na damsko - męskie tematy. No bywa i tak, że i mnie taki problem dosięgnie. Nic odkrywczego nie wymyśliłyśmy, ale miło było przełamać kolejną barierę między nami. Może serio tę przyjaźń da się uratować? Nie mam pojęcia. Wieczór to już standard przed komputerem. Jestem skonana i mam nadzieję, że będę słodko dzisiaj spać. Do jutra. PS. RIP Pono..