--- Hello everyone! I hope you are well or are trying to be well. I am fine. Well, sort of at least. Especially because the place we will visit today remind me very beautiful things and that makes me happy. Today we are going to Harran together. Doesn’t even the name feels like it has some power? At least that’s how it feels to me. Harran… I heard the name many times when I was a child, I saw it in books, sometimes it appeared in documentaries. But being there, stepping on that soil, breathing that air… it is so hard to explain but it made me feel myself in a very deep way.  --- On the way I was thinking, how it will make me feel, I was also a bit worried. Because sometimes before you go somewhere you imagine too much and when you arrive it is not like that. But Harran was definitely not like that, maybe even beyond my imaginations. From the very first moment it gave me a very different energy. When I saw those famous cone shaped houses I was literally mesmerised. I saw them in photos but when a human sees with his own eyes it is completely another thing. Those houses have a very simple but at the same time very strong presence. Like they are silently telling stories of thousands of years. I thought, who knows what these walls witnessed. Laughters of children, talks of women, secret looks of lovers… Of course there are also bad things but I don’t want to remember them now. It is like all of them are hidden inside those walls.  --- ---  --- ---  --- Walking between those domed houses you feel like time is slowing down. You know how they sometimes say “here the hours flow differently”, yes Harran was like that for me. Children running around, old men sitting in the shadow and chatting, women baking bread at the tandır and bringing us water, sherbet, tea to host us… All mixes together and suddenly you become part of that moment. Maybe you are stranger, maybe you came from far away lands, but Harran opens its arms to you, it makes you belong. Later on I faced the ruins of the Great Mosque of Harran. They say it is one of the oldest mosques in the Islamic world. Some columns are still standing, some stones lost to time. But there is a soul there, a voice there. Like it says to you “I am here, I have seen so much.” Inside me I felt a strange peace, maybe because history felt so close, maybe because of the silent stories these lands are telling. You know I like such places.  --- ---  --- ---  --- Then I returned again among the domed houses. My group seemed like preparing to move forward (but I was wrong). The sun was rising high, heat was pressing, but in the shadow of those houses it was possible to cool down. A child came near me, with a little jug in his hand, offered me water. In that moment I thought, maybe the biggest beauty of Harran is not only its history or houses, but this warmth of its people, this hospitality. And you know us Turks, our hospitality is famous in the world. This place really gives the justice of that fame. Exactly then one of the families I met offered me red pepper flakes and sumac they made with their own hands. I couldn’t resist, I also bought some. Believe me, the most delicious red pepper and sumac I ever tasted in my life was from Harran. So fresh, so natural (they are the producers themselves) and so tasty; every time I taste it I feel the sun, the abundance, the labour of these lands. Maybe that’s why these spices became not only taste but also memory for me. A jar of pepper, a handful of sumac but inside them a whole journey, a whole story hidden. Harran is not only made of stones or soil, it is a spirit. When you close your eyes and listen to the wind you understand it better. The wind blowing over those domed houses brings you stories of the past. Maybe once upon a time scholars were debating here, maybe sky lovers were watching the stars, maybe children were just playing. But all of them unite in the same place, in the same wind. For me, the Harran journey was not only a trip, but also an inner journey. Because there are some cities, they don’t only give you what you see with your eyes, they also open a door in your heart. Harran is exactly such a city. When I returned from there, there were thousands of questions in my mind but at the same time an indescribable peace inside. Maybe the real magic is exactly that.  Harran is not easy to explain, you have to live it. But still, if one day your way falls there, stop for a moment in the shadow of those domed houses. Listen silently. Maybe you will also hear the whispers of the past like I did. Maybe suddenly you will feel like you travelled to another time. You will talk with its people and feel that ancient culture. Harran is exactly such a place, right in the middle of past and present, of silence and of life. And I know if one day again my way goes there, I will feel the same excitement, the same heartbeat. Because Harran touches inside of a human, a place you cannot forget once you see. I think I should stay alone with my Harran longing a bit. I don’t know how its air would be in this hot season but I miss the air when I went there in winter. So I think that’s all from me today. See you all later. Take care of yourself in advance, stay in health and love, and please remember that; ***You are the only one of you.*** 

Herkese merhabaa!!! Umarım iyisinizdir ya da iyi olmaya çalışıyorsunuzdur. Ben iyiyim. Sayılırım en azından. Özellikle de bugünkü ziyaret edeceğimiz nokta bana çok güzel şeyleri hatırlatıyor ve bende bu yüzden seviniyorum. Bugün sizlerle Harran'a gidiyoruz. İsminde bile bir güç var gibi hissettirmiyor mu? Bana öyle geliyor en azından. Harran... Adını çocukken çok duymuştum, kitaplarda görmüştüm, bazen belgesellerde karşıma çıkmıştı. Ama orada olmak, o topraklara basmak, nefes almak... anlatması çok zor ama beni ben gidi hissettirmişti.  --- Yola çıkarken düşündüm, acaba bana nasıl hissettirecek diye, endişeliydim de. Çünkü bazen bir yere gitmeden önce çok şey hayal ediyorsunuz ve oraya vardığınızda öyle çıkmayabiliyor. Ama Harran kesinlikle öyle değildi, belki hayâllerimden bile öteydi. Daha ilk andan itibaren bana çok başka bir enerji verdi. O meşhur konik kubbeli evleri gördüğümde resmen büyülendim. Fotoğraflarda görüyordum ama insan kendi gözleriyle görünce bambaşka oluyor. O evlerin sade ama bir o kadar da güçlü bir duruşu var. Sanki binlerce yılın hikâyesini sessizce anlatıyor gibiler. Düşündüm de, kim bilir bu evlerin duvarları nelere şahit oldu. Çocukların kahkahaları, kadınların sohbetleri, sevdalıların gizli bakışları… Tabii kötü şeyler de var fakat onları şu anda anmak istemiyorum. Hepsi o duvarların içinde saklı kalmış gibi.  --- ---  --- ---  --- Kubbeli evlerin arasında dolaşırken zamanın yavaşladığını hissediyorsunuz. Hani bazen derler ya “burada saatler farklı akar” diye, işte Harran öyle bir yerdi benim için. Çocukların koşuşturması, yaşlıların gölgede oturup sohbet edişi, kadınların tandır başında ekmek pişirişi ve bizi ağırlamak için su, şerbet, çay getirişleri… Hepsi birbirine karışıyor ve siz o anın bir parçası oluveriyorsunuz. Belki yabancısınız, belki başka diyarlardan gelmişsiniz ama Harran size kucak açıyor, sizi kendine katıyor. Biraz ilerledikçe karşıma Harran Ulu Cami’nin kalıntıları çıktı. Rivayetlere göre İslam dünyasının en eski camilerinden biriymiş. Kimi sütunlar hâlâ ayakta, kimi taşlar ise zamana yenik düşmüş. Ama orada bir ruh var, bir ses var. Sanki size “ben buradayım, ben çok şey gördüm” diyor. İçimde garip bir huzur oldu, belki de tarihin bu kadar yakın hissedilmesinden, belki de bu toprakların sessizce anlattığı hikâyelerden. Bilirsiniz severim böyle yerleri.  --- ---  --- ---  --- Sonra yeniden kubbeli evlerin arasına döndüm. Grubum ilerleyemeye hazırlanıyor gibiydi çünkü (ama yanılmışım). Güneş iyice yükselmiş, sıcak bastırmıştı ama o evlerin gölgesinde serinlemek mümkündü. Bir çocuk yanıma geldi, elinde küçük bir testi vardı, bana su ikram etti. O an düşündüm, belki de Harran’ın en büyük güzelliği sadece tarihi ya da evleri değil, insanlarının bu sıcaklığı, bu misafirperverliği. Bir de bilirsiniz biz Türklerin misafirperverliği dünyaca meşhurdur. Burası o ünün hakkını tam anlamıyla veriyordu. İşte tam o anda tanıştığım ailelerden biri bana kendi elleriyle yaptıkları pul biber ve sumaktan ikram etti. Dayanamadım, biraz da satın aldım. Emin olun, bugüne kadar tattığım en güzel pul biber ve sumak Harran’dan aldıklarımdı. O kadar taze, o kadar doğal (kendileri üretici) ve o kadar lezzetliydi ki; her tattığımda bu toprakların güneşini, bereketini, emeğini hissettim. Belki de o yüzden bu baharatlar bana sadece tat değil, aynı zamanda hatıra oldu. Bir kavanoz pul biber, bir avuç sumak ama içinde koca bir yolculuk, koca bir hikâye saklıydı. Harran sadece taşlardan ya da topraktan ibaret değil, o bir ruh. Gözlerinizi kapatıp rüzgârı dinlediğinizde bunu daha iyi anlıyorsunuz. Kubbeli evlerin üzerinden esen rüzgâr size geçmişin hikâyelerini taşıyor. Belki bir zamanlar burada bilginler tartışıyordu, belki yıldızlara bakan gökyüzü âşıkları vardı, belki de sadece çocuklar oyun oynuyordu. Ama hepsi aynı yerde, aynı rüzgârda birleşiyor. Benim için Harran yolculuğu sadece bir gezi değil, bir iç yolculuktu aslında. Çünkü bazı şehirler vardır, size sadece gözle gördüğünüzü vermez, kalbinizde de bir kapı açar. Harran tam da böyle bir şehir. Buradan dönerken aklımda binlerce soru vardı ama aynı zamanda içimde tarifsiz bir huzur da vardı. Belki de gerçek büyü tam olarak budur.  Harran’ı anlatmak kolay değil, yaşamak lazım. Ama yine de bir gün yolunuz düşerse, o kubbeli evlerin gölgesinde bir an durun. Sessizce dinleyin. Belki siz de benim gibi geçmişin fısıltılarını duyarsınız. Belki bir anda kendinizi bambaşka bir zamana yolculuk etmiş gibi hissedersiniz. İnsanları ile bir sohbet eder o kadim kültürü hissedersiniz. Harran işte böyle bir yer, hem geçmişin hem bugünün, hem sessizliğin hem de hayatın tam ortasında. Ve ben biliyorum ki bir gün tekrar yolum düşerse, yine aynı heyecanı, aynı kalp çarpıntısını yaşayacağım. Çünkü Harran insanın içine işleyen, bir kere gördünüz mü asla unutamayacağınız bir yer. Sanırım biraz Harran özlemim ile yalnız kalmalıyım. Oranın havası bu sıcakta nasıl olur bilmem ama kış gibi gittiğimdeki havasını özledim. Bu yüzden sanırım benden bugünlük bu kadar. Sonra görüşmek üzere. Kendinize dikkat edin, sağlık ve sevgiyle kalın ve lütfen unutmayın ki; ***Bu dünyada sizden başka bir tane daha yok.***  --- ^{*[From All Over Türkiye 42: Şanlıurfa Archaeological Museum](https://peakd.com/hive-163772/@bemier/from-all-over-tuerkiye-42)* *[From All Over Türkiye 41: The Turkish Atlantis, Submerged Mosque, Şanlıurfa](https://peakd.com/hive-163772/@bemier/from-all-over-tuerkiye-41)* *[From All Over Türkiye 40: Panorama 25 December: The Heroism Panorama and Museum of the Defence of Gaziantep](https://peakd.com/hive-163772/@bemier/from-all-over-tuerkiye-40)* *[From All Over Türkiye 39: Zeugma Mosaics Museum, Gaziantep](https://peakd.com/hive-163772/@bemier/from-all-over-tuerkiye-39)* *[From All Over Türkiye 38: The First Grand National Assembly of Türkiye](https://peakd.com/hive-163772/@bemier/from-all-over-tuerkiye-38)* *[From All Over Türkiye 37: Roman Baths and Open Air Museum](https://peakd.com/hive-163772/@bemier/from-all-over-tuerkiye-37)* *[From All Over Türkiye 36: The Museum of Anatolian Civilizations](https://peakd.com/hive-163772/@bemier/from-all-over-tuerkiye-36)* *[From All Over Türkiye 35: Anıtkabir, Atatürk's Mausoleum](https://peakd.com/hive-163772/@bemier/from-all-over-tuerkiye-35)* *[From All Over Türkiye 34: Duatepe, last stand of Ankara](https://peakd.com/hive-163772/@bemier/from-all-over-tuerkiye-32-ea81e1f24f4fa)* *[From All Over Türkiye 33: Gordion, Tomb of King Midas with Donkey Ears](https://peakd.com/hive-163772/@bemier/from-all-over-tuerkiye-33)*} [//]:# (!worldmappin 36.86086 lat 39.03597 long Harran Houses d3scr)