--- Hello everyone!!! I hope you are well or are trying to be well. I'm doing well. I feel quite happy. I'm sure you can understand why from the title and cover photo 😁 ***I beat The Radiance!***  --- [In my blog](https://peakd.com/hive-140217/@bemier/102-and-still-struggling-a) about a week ago, I mentioned that I hadn't been able to beat The Radiance for quite some time. It was quite frustrating for me. You know how it is when you keep trying but just can't manage it? That's exactly how I felt. It was a battle that had been waiting for me for a very long time. To be honest, I was so stressed that I forgot to activate the programme that provides the screenshot shortcut, so I couldn't take a screenshot. However, this morning I returned to the battle and tried to take screenshots as best I could. Of course, I couldn't get to the part where I could beat it again, but at least I have a few screenshots now.  --- Generally, my main problem throughout the fight was healing. Then Pravesh reminded me of Shape of Unn, and from that point on, everything changed for me. The fight became much easier. Of course, another problem arose for me at that point. The attack you see in the photo above. Even if I jump and dodge, I still need to save a dash for the laser attack that sweeps across the entire screen afterwards. It's difficult for me to get through that attack without using a dash.  ---  --- Before starting the climb, I found this phase a bit challenging, despite it looking easy at first glance, as I had to dodge arrows and hit The Radiance. At least, if you have trouble jumping straight up like I did, this phase could spell game over for you, as you can see above. I can't even remember how many times I died in this phase, but never mind, I persevered.  ---  ---  --- After at least 10 consecutive attempts and countless tactics provided by my teacher Pravesh, I finally managed to defeat The Randiance. It actually felt strange to realise this because I still thought the battle would continue until Pravesh said, ‘One shot left.’ It was a great joy for me, especially when I managed to reach that spot a few more times after dying once while climbing. Later, when the cutscene started, I accompanied it with a little victory dance. Although the music in this scene carries Christopher Larkin's melancholy, I think I deserved a little dance after the victory I achieved through great effort. Of course, it was quite fun saying ‘I defeated The Radiance’ a few times (maybe 15 times).  ---  ---  --- I didn't focus entirely on this because of the cutscene I saw earlier with Pravesh playing, but I should add that it's the chapter / game ending story that makes me feel that sadness every time. To be honest, I think there are very few people who have heard of this game and haven't finished it, especially since Silksong came out. At least, I hope so. I think Hollow Knight is one of those rare games I'll never forget for the rest of my life. I'm not even considering deleting it from my computer. For now, I don't plan on taking on the Nightmare King Grimm. My goal is definitely not to finish this game at 112%. Maybe if I become a better player, it might be part of my plans in the future, but for now, I'm happy where I am. I want to savour the thrill of this victory a little longer. I think I've come to the end of what I can blog about Hollow Knight with you all. At least for now, but I'm not sure how long this ‘for now’ will last. So I want to say goodbye to Hollow Knight. Of course, I'll come back and add some things, some details, but I won't be sharing them with you all. I suppose that’s really all for now. We’ve come this far with Hollow Knight. See you later. Take care of yourself in advance, stay in health and love, and please remember that; ***You are the only one of you.*** 

Herkese merhabaaaa!!! Umarım iyisinizdir ya da iyi olmaya çalışıyorsunuzdur. Ben iyi sayılırım. Kendimi epey bir mutlu hissediyorum. Sebebini ise eminimki başlık ve kapak fotoğrafından sebebini anlayabilirsiniz 😁 ***The Radiance'ı yendim!***  --- Bundan bir hafta kadar önceki [yazı](https://peakd.com/hive-140217/@bemier/102-and-still-struggling-a)mda sizlerle bir süredir The Radiance'ı yenemediğim hakkında konuşmuştum. Benim için oldukça sinir bozucu bir durumdu. Hani sürekli denersiniz ama başaramazsınız ya, bende de aynı durum vardı. Çok uzun süredir beni bekleyen bir savaştı. Gerçekçi olmak gerekirse o kadar gerildim ki ekran görüntüsü kısayolunu sağlayan programı aktif etmeyi unuttuğum için ekran görüntüsü alamadım fakat bu sabah savaşa geri dönüp elimden geldiğince ekran görüntüsü almaya çalıştım. Tabii tekrar yenebileceğim kısma gelemedim ama en azından elimde birkaç görüntü var artık.  --- Genelde sorunum savaş boyunca asıl sorunum iyileşmekti. Sonra Pravesh bana Shape of Unn'u hatırlattı ve o noktadan sonra her şey benim için değişti. Savaş çok daha kolaylaştı. Tabii bu sırada diğer bir sorun baş gösterdi benim için. Yukarıdaki fotoğrafta gördüğünüz saldırı. Zıplasam kaçsam da sonrasında gelen bütün ekranı geçen lazer saldırı için saklamam gereken bir dash var. Bu saldırıyıda dash kullanmadan geçmek zor benim için.  ---  --- Tırmanmaya başlamadan önce bu fazda açıkçası kolay görünmesine rağmen hem oklardan kaçmayı hem de The Radiance vurmayı biraz mücadeleci buldum. En azından benim kadar düz yukarı zıplamakta sorun yaşıyorsanız bu sizin için oyun sonunu getiren faz olabiliyor aynı yukarıda da görebileceğiniz gibi. Kaç kere bu fazda öldüğümü hatırlamıyorum bile ama olsun, yılmadan devam ettim.  ---  ---  --- Peşpeşe en az 10 denemenin ve benim öğretmenim olan Pravesh'in sayısız verdiği taktiklerin ardından sonunda The Randiance'ı yenebildim. Aslında benim için bunu fark etmek garip hissettirdi çünkü hâlâ savaşın devam edeceğini düşünüyordum taa ki Pravesh'in "Bundan sonra 1 atış kaldı." sözüne kadar. Özellikle tırmanırken bir kere öldükten sonra birkaç bir daha oraya ulaşabildiğimde benim için büyük bir mutluluktu. Daha sonrasında cut-scene başladığında minik bir zafer dansımla eşlik ettim. Her ne kadar bu sahnede olan müzik Christopher Larkin'in hüznünü taşısa da sonunda, büyük uğraşlar vererek yendiğim zaferin ardından minik bir dansı hak ettim diye düşünüyorum. Tabii birkaç kere (belki de 15 defa) "Ben The Radiance'ı yendim." derken oldukça eğlenceliydi.  ---  ---  --- Daha önce Pravesh'in oynamsı ile birlikte gördüğüm cut-scene nedeni ile bütün odağımı buraya vermedim fakat her seferinde o hüznüü hissettiren bölüm/oyun sonu hikâye olduğunu eklemeliyim. Gerçeği bu zamana kadar, özellikle de Silksong çıktığından beri, bu oyunu duyup da bitirmemiş az insan vardır diye düşünüyorum. En azından umuyorum. Sanırım hayatım boyunca unutamayacağım nadir oyunlardan biri oldu Hollow Knight. Hatta bilgisayarımdan silmeyide düşünmüyorum. Şimdilik planlarımda Nightmare King Grimm ile bir mücadele içerisine girmeyi düşünmüyorum. Amacım kesinlikle %112 ile bu oyunu bitirmek değil. Belki daha iyi bir oyuncu olursam gelecekte planlarım arasına girebilir fakat şimdilik olduğum yerde mutluyum. Bu zaferin sarhoşluğunu biraz daha yaşamak istiyorum. Sanırım sizlerle Hollow Knight hakkında yazabileceğim yazıların sonuna gelmiş bulunuyorum. En azından şimdilik ama bu "şimdilik" ne kadar sürer emin değilim. Bu yüzden de Hollow Knight'tan bir elveda ile ayrılmak istiyorum. Elbette ben geri dönüp bazı şeyleri, detayları ekleyeceğim fakat bunlar sizlerle paylaşmak için olmayacak. Sanırım şimdilik gerçekten de bu kadar. Hollow Knight ile birlikte bir sonra geldik. Sonra görüşmek üzere. Kendinize dikkat edin, sağlık ve sevgiyle kalın ve lütfen unutmayın ki; ***Bu dünyada sizden başka bir tane daha yok.***