No rush today. No destination. Just a walk. The park was wrapped in cold air, the leaves more brown than golden, and the scent of winter lingered in the wind. That kind of day when your breath turns into fog and your hands stay buried deep in your pockets.
Step after step — 13,125 to be exact — but not a single one wasted. The crunch of leaves, the whisper of branches bending under the breeze, and that quiet sense that the world slows down even when the calendar doesn’t.
Moments like this remind me how simple things can clear your mind. Cold air, warm breath, the smell of damp earth — and suddenly, everything feels in its place again.
Sometimes you just need to walk. To breathe. To feel alive.
Jesienny spacer, który pachniał zimą
Dziś bez pośpiechu, bez celu — po prostu spacer. Park spowity chłodem, liście już bardziej brązowe niż złote, a w powietrzu czuć zapowiedź zimy. Ten moment, gdy z każdym oddechem widać parę, a dłonie chowają się głęboko w kieszeniach.
Kroki same niosły — 13 125 dokładnie, choć żaden z nich nie był zmarnowany. Chrzęst liści pod butami, ciche gałęzie, które uginają się pod wiatrem, i to uczucie, że świat zwalnia, choć kalendarz pędzi.
W takich chwilach przypominam sobie, jak proste rzeczy potrafią oczyścić głowę. Zimny wiatr, ciepły oddech, zapach mokrej ziemi — i nagle wszystko jest na swoim miejscu.
Czasem trzeba się po prostu przejść. Dla oddechu. Dla siebie.
This report was published via Actifit app (Android | iOS). Check out the original version here on actifit.io
