Za nami 12 testów gry zimnowojennej. Już dwanaście! Ma to niebagatelne znaczenie, bo testowanie oprócz aspektu wyłapywania błędów i poprawiania mechaniki pokazuje jaki potencjał ma gra. No i jeśli ludzie chętnie do niej wracają i nawet grają kilka razy z rzędu, to znaczy, że warto dany projekt kontynuować. I tak jest w tym przypadku. Coraz częściej też pojawiają się sugestie, by wejść z tym na Kickstartera. Choć akurat co do tego to nie jestem aż tak przekonany...
Tymczasem od ostatniego wpisu udało się przeprowadzić dwie sesje testowe. Pierwsza w czwartek. Była to pierwsza rozgrywka ze zmienionymi zasadami deklaracji siły militarnej. Do tej pory każdy mógł blefować. Teraz - tylko agenci i terroryści. No i wydaje mi się, że jest to zmiana na lepsze. Gra jest szybsza i mniej chaotyczna. Więcej też można wydedukować.
Kolejne gry testowe odbyły się w sobotę podczas Nocy planszówkowej, której nie ogłosiłem. Tym razem udało się rozegrać wszystkie warianty. Łącznie z tym na 10 osób (pierwszy taki test), w którym terroryści werbowali nowego terrorystę. Wybór ich był jednak zbyt oczywisty i przegrali. I tutaj mam sugestię, by terroryści mogli też zrezygnować ze zwerbowania nowej osoby lub by do zwerbowania nie dochodziło, gdy się ze sobą nie zgadzają.
Inny pomysł, który się pojawił to opracowanie jakiejś formy przesyłania tajnych informacji, ale w oparciu o przygotowany wcześniej zestaw. Mogłyby to być: - karty z ponumerowanymi zdaniami i podając kartę mówiłoby się różne cyfry, żeby adresat wiedział o co chodzi. - indywidualne zestawy dwóch kart w kopercie i gracz podawałby jedną kartę osobie, z którą chciałby się skomunikować. Musiałby być jednak jakiś limit na komunikowanie się w ten sposób.