You've probably heard all the details about the attack; after all, the media has been talking about it nonstop for two weeks (and people on both sides, along with the media-related situation, haven't let it slip away), so in short: On September 10th, during a public debate on the University of Utah campus, Charlie Kirk was assassinated. Like most/many of you, I didn't know this man until the attack. He wasn't a random victim. Charlie was known for his supposedly radical views (I haven't checked, but from what I've heard, he seems like a typical conservative political activist), which in no way gave anyone the right to kill him. Especially in such a way, where he was slaughtered like an animal, in front of his wife and children. The case was immediately exploited by both sides in every possible way.
Until the Disney incident, I wasn't concerned about this case at all. Just a normal day - a polarized society arguing about things that often have no bearing on their daily lives, but allow them to fill time, vent their frustrations, and in the case of politicians and others (who care about a common conflict), make money from it. The less visible consequences of these quarrels are that it's becoming increasingly difficult for us to connect—for example, because of differences that irritate us more than before. Or the system that both sides (Republicans and Democrats, the proverbial right and left in every country) are supposedly fighting against, but in reality, they're collaborating to screw us over. Corporations are also increasingly taking advantage of this, this time those associated with Trump. Although the left is doing exactly the same thing as the right (I'll expand on this later so as not to disrupt the narrative), Trump went a step further, openly speaking about censorship and then instigating it. Sure, the left has engaged media outlets and politicians to cancel people they dislike before, but Trump's involvement in this way is a novelty. This isn't just about prominent politicians, including Biden, Khamala Harris, and Mrs. Clinton, mentioning the problem (which inevitably raises the issue's importance), but about openly enforcing their own rules.
A Disney employee, Jimmy Kimmel, was fired. I know the guy from various news channels, but I've never been a fan of shows like Conan O'Brien and the like. Mainly because most of them offer absolutely nothing to me. Neither entertainment nor interesting material, nor am I having a pleasant time doing it. Nevertheless, it's an important part of American culture, at least contemporary culture. From what I've heard, he didn't say or do anything controversial; he simply thumbed his nose at Trump, pointing out that his friend barely died and he's talking only about himself, like a narcissist. Apparently, and I'm citing the latest Polish podcast, "Napisy Koncowe," Jimmy could, under American law, afford to "drive even harder." Therefore, there was no reason to censor him.
The topic was quickly picked up by Tatiana Maslany, whose call for a Disney boycott was the strongest. The actress playing She-Hulk openly spoke about the Disney boycott. On the one hand, she played it quite harshly, but on the other hand, she could have afforded it. She's recognizable, has experience, and isn't bound by a Disney contract. I mean, obviously, everyone wants to have easy and cool money, but there are people who value independence more, and being an actor in the service of Disney comes with certain limitations. And since Tatiana is well-liked by viewers and won't be appearing in her own film or TV series anytime soon (there was no sign of a team-up, and her role in Doomsday, if she even appears at all, will be minimal), she delivered a resounding victory. As a result, a lot of people canceled their Disney subscriptions. From what Oscar says, not only leftists did this, but right-wingers as well, which makes me incredibly happy because it means there's some common sense left.
I don't want to quote Oscar from the End Credits podcast, but while I often disagree with him on political issues, he hit the bull's eye here. I may dislike Disney and criticize it for ruining brands I like, but Trump's decision genuinely pissed everyone off. We can argue about politics, but pop culture (heh, quoting Oscar again) is a no man's land. We can be liberals, leftists, conservatives, rightists, but we all enjoy playing games and watching different kinds of movies. Not just mainstream ones, but also those aimed at specific audiences (sci-fi, fantasy, slice-of-life fans, etc.). And I know, no one is a saint here. I've also opened my mouth many times, saying unnecessary things, but at least sometimes we should try to shut up. That will save a lot of trouble, seriously. Unless you don't speak that way, on that topic. In that case, point to you. Nevertheless, many do it on both sides.
I mentioned that both sides are equally guilty. This is a good place to mention it. Contrary to what people on all sides of the ideological debate say, myself included, it's not just the system that divides us. We ourselves do it too. Some cynically, others unconsciously. Some for ideas, others for money. In both cases, one, two, three, and four occur in varying proportions. The reasons are varied. It's impossible to explain this topic in one longer text because it's too complex. I plan to publish the second part of the series "Why It's Not Worth Talking" in a few months (for now, in Polish; readers outside Poland – let me know if you'd like to read it). In Part 1, I gave some of the reasons. To summarize: our brains have a limited data bandwidth, which VERY much affects the quality of the discussion (we don't have access to all the arguments like AI, we are not able to present them in a sufficiently attractive form, maintaining the quality of the content like AI), which is additionally influenced by our sleep/lack of sleep, mood, emotional state, being stuck in information bubbles, different understanding of certain words... And many other factors.
Politicians and corporations exploit this every day. If you think your side is less evil or hasn't done what you accuse the other side of... I recommend abandoning it. I've been interested in politics for a long time, and I'm also a political scientist, so I know the subject. Yes, I don't hide my right-wing-liberal views, but I have no reason to sympathize with the parties or politicians who have staked out these emotions and views. They're in the same boat as "the other side," and both sides want it to last as long as possible. Both sides cynically lie every day, fueling conflict and distracting us from important issues. Moreover, if it were just an exchange of opinions, that would be half the trouble, but people unconsciously (or, as Szymon Pękala from the Polish channel War of Ideas puts it) try to vent negative emotions or criticize someone we believe is talking nonsense.
As I said, there are no innocents here. I've posted too many negative emotions online myself. Even if I criticized something bad, I could say the same thing but in different words. For this reason, I stopped writing about politics. Yes, there are other reasons, too – financial (it's more profitable for me to devote my time to something I can earn money from, like writing about games) or misunderstandings (the part about the limitations of the human brain), but I won't lie. As my popularity and experience as a blogger grow, I don't want to contribute to increasing polarization. That's called being accountable for what I say. Besides, people won't understand certain things until "the system goes to hell." As we say in Poland, there's no point in fighting back.
Ultimately, Jimmy returned to the airwaves quite quickly, and Disney's image suffered. And they had a chance to show their good side. Other companies would certainly be happy to support Disney (after all, politicians have already pissed everyone off), but they can't afford lengthy legal battles. Let's stop helping politicians destroy our society.
Source of photo: https://www.wunc.org/politics/2020-11-13/lottery-selected-politicians-start-thinking-outside-the-ballot-box
O wszystkich szczegółach zamachu pewnie słyszeliście, w końcu media gadają o tym bez ustanku od 2 tygodni (a dodatkowo ludzie z obu stron i sytuacja "około-medialna", nie pozwalają o tym zapomnieć), więc w skrócie. 10 września podczas publicznej debaty na kampusie na uniwersytecie w Utah, został zamordowany Charlie Kirk. Podobnie jak większość / wielu z Was, nie znałem tego człowieka do momentu ataku. Nie była to przypadkowa ofiara. Charlie był znany ze swoich rzekomo radykalnych tez (nie sprawdzałem, ale po tych, które usłyszałem, sprawia wrażenie typowego, konserwatywnego aktywisty politycznego), co bynajmniej nie dało komukolwiek prawa do zabicia go. Zwłaszcza w taki sposób, gdzie ukatrupiono go jak zwierzę, na oczach żony i dzieci. Sprawa momentalnie została wykorzystana przez obie strony w każdy możliwy sposób.
Do momentu akcji z Disneyem, zupełnie nie przejmowałem się tą sprawą. Ot, dzień jak co dzień - spolaryzowane społeczeństwo kłóci się o rzeczy, które często nie mają znaczenia dla ich codziennego życia, ale pozwalają wypełnić czas, wyrzucić swoje frustracje, a w przypadku polityków i innych (którym zależy na wspólnym konflikcie), zarabiać na tym. Mniej widocznymi skutkami tych kłótni jest to, że coraz trudniej jest nam nawiązać kontakt - np. przez różnice, które irytują nas bardziej niż dawniej. Albo system, z którym rzekomo walczą obie strony (republikanie - demokraci, przysłowiowa prawica i lewica w każdym kraju), a tak naprawdę współpracują we wspólnym dymaniu nas na kasę. Coraz częściej też, korzystają z tego korporacje, tym razem te związane z Trumpem. Choć lewica robi dokładnie to samo, co prawica (rozwinę tę kwestię później, by nie rozbijać narracji), to Trump poszedł o krok dalej, mówiąc wprost o cenzurze i doprowadzając do niej. Jasne, lewica już wcześniej angażowała media i polityków do cancelowania ludzi, których nie lubią, ale TAKIE zaangażowanie Trumpa, stanowi pewne novum. To już nie jest wspominanie o problemie przez czołowych polityków, również Bidena, Khamalę Harris, pani Clinton (co siłą rzeczy podnosi wagę problemu), tylko jawne wprowadzanie swoich reguł.
Doszło do zwolnienia pracownika Disneya, Jimmy'ego Kimmela. Znam typa z różnych newsów, ale nigdy nie byłem miłośnikiem programów w stylu Conana O'Briena i im podobnych. Głównie dlatego, że większość z nich, nie daje mi absolutnie nic. Ani rozrywki, ani ciekawych materiałów ani nie spędzam przy tym przyjemnie czasu. Niemniej jest to ważna część Amerykańskiej kultury, przynajmniej tej współczesnej. Z tego co słyszałem, nie powiedział ani nie zrobił nic kontrowersyjnego, po prostu pstryknął Trumpa w nos, wytykając mu że ledwo zginął jego przyjaciel, a on opowiada wyłącznie o sobie, jak narcyz. Podobno, powołuję się tutaj na najnowszy, polski podcast Napisy Końcowe, Jimmy mógłby zgodnie z amerykańskim prawem, pozwolić sobie na "jeszcze ostrzejszą jazdę". Zatem nie było żadnego powodu, by go cenzurować.
Temat został szybko podchwycony przez Tatianę Maslany, której apel o bojkot Disneya wybrzmiał najmocniej. Aktorka wcielająca się w She-Hulk, wprost powiedziała o bojkocie Disneya. Z jednej strony zagrała dość ostro, ale z drugiej strony, mogła sobie na to pozwolić. Jest rozpoznawalna, ma doświadczenie i nie jest ograniczona kontraktem Disneya. W sensie, wiadomo, każdy chce mieć łatwe i fajne pieniądze, ale są ludzie którzy bardziej cenią sobie niezależność, a bycie aktorem na usługach Disneya, wiąże się z pewnymi ograniczeniami. A skoro Tatiana jest lubiana przez widzów i nie wystąpi zbyt szybko w swoim filmie lub serialu (na team-up z kimś się nie zanosiło, a jej rola w Doomsday, o ile w ogóle tam się pojawi, będzie minimalna), zagrała z wysokiego C. Efekt jest taki, że mnóstwo osób usunęło subskrypcję Disneya. Z tego co mówi Oscar, zrobili to nie tylko lewicowcy, ale też prawicowcy, co mnie cholernie cieszy, bo to oznacza, że został jakiś zdrowy rozsądek.
Nie chcę cytować Oscara z podcastu Napisy Końcowe, ale tak jak często nie zgadzam się z nim w kwestiach politycznych, tak tutaj trafił prosto w środek tarczy. Mogę nie lubić Disneya i krytykować go za zepsucie marek, które lubię, ale decyzja Trumpa wkurzyła autentycznie wszystkich. Możemy się sprzeczać w sprawach politycznych, ale popkultura (huh, znowu cytuję Oscara), to ziemia niczyja. Możemy być liberałami, lewicowcami, konserwatystami, prawicowcami, ale każdy z nas lubi grać w gry i oglądać różne filmy. Nie tylko te mainstreamowe, ale też skierowane do konkretnej grupy (miłośników sci-fi, fantasy, slice of life etc.). I ja wiem, nikt nie jest tutaj święty, ja też wielokrotnie niepotrzebnie otworzyłem usta mówiąc niepotrzebne rzeczy, ale chociaż czasem spróbujmy się zamknąć. To oszczędzi wielu problemów, serio. No chyba, że nie wypowiadasz się w ten sposób, na takie temat. Wtedy punkt dla Ciebie. Niemniej, wielu to robi po każdej ze stron.
Wspomniałem o tym, że obie strony są równie winne. To dobre miejsce, by o tym wspomnieć. Wbrew temu, co mówią ludzie z każdej strony sporu światopoglądowego, w tym ja, nie tylko system nas dzieli. Robimy to też my sami. Niektórzy cynicznie, inni nieświadomie. Niektórzy dla idei, inni dla pieniędzy. W obu przypadkach, jedno, drugie, trzecie i czwarte, występuje w różnych proporcjach. Powody są różne. Nie da się wyjaśnić tego tematu w ramach jednego, dłuższego tekstu, bo jest zbyt złożony. Planuję wrzucić za kilka miesięcy drugą część tekstu z serii: "Dlaczego nie warto rozmawiać" (na razie w wersji po Polsku, czytelnicy spoza Polski - dajcie znać, czy chcecie go przeczytać). W 1 podałem część powodów. Streszczając: nasze mózgi mają ograniczoną przepustowość danych, co BARDZO wpływa na jakość dyskusji (nie mamy dostępu do wszystkich argumentów jak A.I, nie jesteśmy w stanie zaprezentować ich w odpowiednio atrakcyjnej formie, zachowując jakość treści, jak A.I), na co dodatkowo wpływa nasze wyspanie / nie wyspanie, humor, stan emocjonalny, tkwienie w bańkach informacyjnych, różne rozumienie danych słów... I wiele innych czynników.
Politycy i korporacje wykorzystują to każdego dnia. Jeśli myślicie, że Wasza strona jest mniej zła lub nie zrobiła tego, co zarzucacie drugiej... Polecam to porzucić. Interesuję się polityką od dawna, a dodatkowo jestem politologiem, więc znam temat. Tak, nie ukrywam swoich prawicowo-liberalnych poglądów, ale nie mam powodów sympatyzować z partami lub politykami, które obstawiły te emocje i poglądy. Jadą na tym samym wózku, co "ta druga strona", a obu stronom zależy na tym, by trwało to jak najdłużej. Obie strony cynicznie kłamią każdego dnia, podsycając konflikt i odrywając naszą uwagę od ważnych spraw. Co więcej, gdyby chodziło tylko o wymianę zdań, to pół biedy, ale ludzie nieświadomie (lub jak to mówi Szymon Pękala z polskiego kanału Wojna Idei) starają się wyrzucić z siebie negatywne emocje lub skrytykować kogoś, kto wg nas gada głupoty.
Tak jak mówiłem, nie ma tutaj niewinnych. Sam wrzuciłem do sieci zbyt dużo negatywnych emocji. Nawet jeśli krytykowałem coś złego, to mogłem powiedzieć to samo, ale innymi słowami. Z tego powodu, przestałem pisać o sprawach politycznych. Tak, wynika to też z innych powodów - finansowych (bardziej opłaca mi się poświęcić czas na coś, na czym mogę zarobić - np. teksty o grach) lub nieporozumienia (fragment dotyczący ograniczeń ludzkiego mózgu), ale nie będę kłamał. Wraz ze wzrostem popularności i doświadczeniem jako bloger, nie chcę dokładać się do zwiększania polaryzacji. To się nazywa odpowiedzialność za słowo. Poza tym, ludzie nie zrozumieją pewnych rzeczy, dopóki "system nie pierdolnie". Jak to mówimy w Polsce, nie ma sensu szarpać się z koniem.
Ostatecznie Jimmy powrócił dość szybko na antenę, a Disney stracił wizerunkowo. A mieli szansę pokazać się od dobrej strony. Inne firmy na pewno chętnie wsparłyby Disneya (w końcu politycy zdążyli wkurzyć wszystkich), tylko nie stać ich na długie batalie sądowe. Przestańmy pomagać politykom w niszczeniu naszego społeczeństwa.
https://peakd.com/hive-134382/@herosik/dlaczego-dyskusje-nie-maja-sensu
Źrodło zdjęcia: https://www.wunc.org/politics/2020-11-13/lottery-selected-politicians-start-thinking-outside-the-ballot-box