He sighed deeply. The longing that had built up in his heart reflected in his tears. It had been exactly five years since he had last seen his daughter standing before him. When he left her, she was only three years old. His mind raced, wanting to take her in his arms and hold her close to his heart. But he knew the discomfort in his back would prevent him from doing so. He crouched down slightly. He opened his arms. In a low, tired voice, he said, “Come into my arms, my daughter.” Without hesitation, his daughter ran quickly toward him. They embraced each other. At that moment, the sound of the music playing on the radio echoed in our ears. Don't Leave This Place...
Derin bir nefes aldı. Kalbinde biriken özlem gözyaşlarına yansıyordu. Kızını en son gördüğünden bu yana tam beş yıl geçmişti. Onu bıraktığında kızı sadece üç yaşındaydı. Aklından, onu kollarının arasına alıp kalbine sıkıca sarılmak geçiyordu. Ama sırtındaki rahatsızlığın bunu engelleyeceğini biliyordu. Hafifçe çömeldi. Kollarını açtı. Yorgun, alçak bir sesle, “Kollarımın arasına gel, kızım” dedi. Kız, tereddüt etmeden hızla ona doğru koştu. Birbirlerine sarıldılar. O anda, radyoda çalan müziğin sesi kulaklarımızda yankılandı. Buradan ayrılma...
Exactly five years ago, the father was packing his daughter's bag to take her to kindergarten. Every morning, he would neatly place the water bottle, spare clothes, and orange juice she wanted every day into her bag before leaving the house. Holding his daughter's hand, they would walk toward the direction of the bus stop. He would encourage his daughter with motivating words, walking her all the way to the bus stop. When the school bus arrived, he would never leave without waving goodbye to his daughter. In this article, we will discuss how we can show resilience in the face of the negativity and pain we experience in life and how these situations affect us.
Tam beş yıl önce, baba kızını anaokuluna götürmek için çantasını hazırlıyordu. Her sabah, evden çıkmadan önce su şişesini, yedek kıyafetlerini ve her gün istediği portakal suyunu çantasına özenle koyardı. Kızının elini tutarak otobüs durağına doğru yürürlerdi. Otobüs durağına kadar yürürken kızını motive edici sözlerle cesaretlendirirdi. Okul otobüsü geldiğinde, kızına veda etmeden asla ayrılmazdı. Bu yazıda, hayatta karşılaştığımız olumsuzluklar ve acılar karşısında nasıl dirençli olabileceğimizi ve bu durumların bizi nasıl etkilediğini ele alacağız.
On a day when dark clouds covered the sky, she was holding her daughter's hand again, trying to hide the pain in her heart. Feeling or experiencing pain was something everyone went through. After all, everyone in this life had pain they endured. Everyone sees the magnitude of their own pain as greater than that of others. But the truth is that those who hide their pain and try to resolve it without sharing it with others are stronger people. Her father believed that people could be happy by holding on to goodness and looking at life beautifully.
Karanlık bulutların gökyüzünü kapladığı bir günde, kızının elini tekrar tutarak kalbindeki acıyı gizlemeye çalışıyordu. Acıyı hissetmek veya yaşamak herkesin başına gelen bir şeydi. Sonuçta, bu hayatta herkesin katlandığı acılar vardı. Herkes kendi acısının büyüklüğünü başkalarınınkinden daha büyük görür. Ama gerçek şu ki, acısını saklayan ve başkalarıyla paylaşmadan çözmeye çalışanlar daha güçlü insanlardır. Babası, insanların iyiliğe tutunarak ve hayata güzel bir bakış açısıyla bakarak mutlu olabileceğine inanıyordu.
Throughout our lives, we may face events that cause us pain, distress, and perhaps even trauma. Among these, losing someone we love is the most painful loss. Even some events we see or read about on social media can cause us grief.
Hayatımız boyunca, bize acı, keder ve hatta travma yaşatan olaylarla karşılaşabiliriz. Bunlar arasında, sevdiğimiz birini kaybetmek en acı kayıptır. Sosyal medyada gördüğümüz veya okuduğumuz bazı olaylar bile bize keder verebilir.
People who are occasionally left alone with their own realities do not want to get lost in the emptiness of their loneliness. Any kind of material and emotional support from their close circle and friends keeps them alive. Their inability to escape the traces left in their lives or souls by the hardships and bad events we experience, and their acceptance of these in a way I cannot understand, prevents them from achieving their dreams for the future.
Zaman zaman kendi gerçeklikleriyle baş başa kalan insanlar, yalnızlıklarının boşluğunda kaybolmak istemezler. Yakın çevrelerinden ve arkadaşlarından gelen her türlü maddi ve manevi destek onları hayatta tutar. Yaşadığımız zorlukların ve kötü olayların hayatlarında veya ruhlarında bıraktığı izlerden kaçamama durumları ve bunları benim anlayamadığım bir şekilde kabullenmeleri, gelecekle ilgili hayallerini gerçekleştirmelerini engeller.
As I go about my daily life, I also think that the negative situations that arise in our lives are the very things that mature us and enable us to take steps in life with greater strength and courage. It is the negative situations we overcome in life that teach us patience, perseverance, and most importantly, not to lose hope.
Günlük hayatımı sürdürürken, hayatımızda ortaya çıkan olumsuz durumların bizi olgunlaştırdığını ve hayatta daha güçlü ve cesur adımlar atmamızı sağladığını düşünüyorum. Hayatta üstesinden geldiğimiz olumsuz durumlar bize sabır, azim ve en önemlisi umudumuzu kaybetmemeyi öğretir.
.jpg)
After every good or bad event we experience, we must rekindle our dying embers. We must cling to life like a sapling that finds its place between two rocks.
Yaşadığımız her iyi ya da kötü olaydan sonra, sönmek üzere olan közlerimizi yeniden alevlendirmeliyiz. İki kaya arasında kendine yer bulan bir fidan gibi hayata tutunmalıyız.