Altınköy Açık Hava Müzesi | Altınköy Open Air Museum - Trliste Travel Contest (Turkish - English)

Herkese merhaba. 🙋‍♀️ Burada son gezi yazımı paylaştığımda dinozorlar hayatına devam ediyordu. [Ankapark](https://hive.blog/tr/@sudefteri/wonderland-euraisa-ankapark-ta-bir-guen)'taki ziyaretçilerine ürkek bakışlar atan sevimli yaratıkları anlattıktan sonra oranın viraneye döneceğini nereden bilebilirdim ki.. Umarım bu mekânın başına kötü şeyler gelmez. Sonsuza dek var olmaya devam eder ve daha da gelişir. Biraz önce linkleri ararken fark ettim de [Tunceli](https://hive.blog/tr/@sudefteri/yol-hikayesi-2-or-tunceli) postum son gezi yazımmış ve üzerinden tam dört yıl geçmiş. 🙊 *Hello everyone.* 🙋‍♀️ *At the time of my last travel post shared here, the dinosaurs were still carrying on with their lives. After describing the adorable creatures at [Ankapark](https://hive.blog/tr/@sudefteri/wonderland-euraisa-ankapark-ta-bir-guen), who cast timid glances at the visitors, how could I have known that the place would turn into a ruin.. I hope nothing bad happens to this place. May it continue to exist forever and further develop.* *While searching for the links I just noticed that my post about [Tunceli](https://hive.blog/tr/@sudefteri/yol-hikayesi-2-or-tunceli) was my last travel post and it's been exactly four years since then.* 🙊  Size Altınköy Açık Hava Müzesi'ni tanıtmaya geldim. İç Anadolu'nun bozkırından nasibini almış Ankara'nın merkezinde, böyle bir yerin var olduğundan haberim bile yoktu. Ta ki bir gün Ankara-Samsun çevre yolunda ilerlerken sağda, ağaçların arasında bir yel değirmenini görene veya gördüğümü sanana dek. Hayal miydi gerçek miydi bilemediğim için bir dahaki geçişimde o bölgeye yaklaşınca dikkat kesildim. Evet orada duruyordu, vardı. Fazla beklemeden, birkaç gün sonra kendimizi burada bulduk. Hafta içi olduğu için rahat rahat gezebileceğimi umuyordum. İçerinin büyüklüğünden habersizdim tabii ki. *I came to introduce you to Altınköy Open Air Museum. I had no idea that such a place existed right in the center of Ankara, which has its share of the Anatolian steppe. Not until one day, while driving on the Ankara-Samsun ring road, I saw or thought I saw a windmill among the trees on the right.* *I paid close attention the next time I approached that area, unsure if it was a dream or reality. Yes, it was there, it existed.* *Without waiting too long, we found ourselves here a few days later. I was hoping to be able to explore it comfortably since it was a weekday. Of course, I had no idea about the size of the inside.* Navigasyon bizi çevre yoluna yakın olan kapısına yönlendirdi. İki giriş kapısı varmış, tercih hakkım olsaydı da bunu seçerdim. Sebebini ileride anlatacağım. *The navigation directed us to the entrance closest to the bypass road. There were two entrance gates and if I had the choice, I would have chosen this one. I will explain the reason for this later.*   Öncelikle size burası hakkında kısa bir bilgi vermek istiyorum. Altındağ ilçesinde bir kentsel dönüşüm projesi olarak geliştirilen Altınköy Açık Hava Müzesi, 2014 yılında ziyarete açılmış. İmarsız yapılaşma sonucu gecekondu alanına dönüşen bölge, sakinlerinin başka yerlere taşınması sağlanarak boşaltılmış. *First I would like to give you some brief information about this place. Altınköy Open Air Museum, developed as an urban transformation project in the Altındağ district, was opened to visitors in 2014. The area which turned into a shantytown due to unauthorized construction, was evacuated by relocating its residents to other places.*    Burada gerçek bir köy atmosferi oluşturulmaya çalışılmış. Gördüğüm kadarıyla bunu başarabilmişler. Edindiğim [bilgiye](https://www.altinkoy.org/) göre; Kastamonu ve Karabük'ün köylerinden, kullanılmayan ahşap evler satın alınarak aynı şekilde inşa edilmiş. Aslını koruyarak muhafaza edilen konaklardan bazıları ileride bahsedeceğim gibi çeşitli müzelere dönüştürülmüş. Bunlar; Etnografya, Oyuncak ve Yaban Hayatı Tanıtım Müzesi. Hepsi birbirinden güzeldi. *They have tried to create a real village atmosphere here and from what I've seen, they have been successful in doing so. According to the [information](https://www.altinkoy.org/) I obtained, unused wooden houses were bought from villages in Kastamonu and Karabük and were reconstructed in the same way. Some of the mansions preserved in their original form, have been converted into various museums, as I will mention later. These include the Ethnography Museum, Toy Museum and Wildlife Introduction Museum. They were all beautiful in their own way.*   Konuk evi olarak tahsis edilenler olduğu gibi köy evlerinin yeniden canlandırılmış olanları da vardı. İçerisi, geçmişte yaşayanların bağışladığı eşyalarla dizayn edilmiş. Cansız mankenler sayesinde bazı konseptler ortaya konulmuş. Örneğin bir damat tıraşı, tandır ekmeğinin imece usulu yapımı, çeyiz serimi, kına gecesi ve düğün merasiminden bazı sahneleri seyredebiliyorsunuz. Hayli nostaljik bir ortam. Bazıları da lokanta olarak hayatına devam ediyor. Hacı Osmanoğlu, Ayvacık, Emdiler, Akmanlar, Katırcılar, Döngeller ve Seyir Terası Konağı isimlerini de anmadan geçmeyeyim. *There were some village houses that had been revitalized, just like those allocated as guesthouses. The interiors were designed with items donated by the past residents. Some concepts were presented with lifeless mannequins. For example, you can watch scenes from a groom's shave, collective production of tandir bread, dowry display, henna night and wedding ceremony. It's quite a nostalgic atmosphere.* *Some of these revitalized houses now serve as restaurants. I shouldn't forget to mention the names Hacı Osmanoğlu, Ayvacık, Emdiler, Akmanlar, Katırcılar, Döngeller and Seyir Terası Konağı.*    Tabelada en üstte görünen yerden girince, sizi Yılkı Konağı ve atlar karşılıyor. Atların olduğu ahırlar biraz ufaktı ama içinde de fazlaca sakini bulunmuyordu. Bilet alarak tur atma ve hatta ders alma imkanı vardı. Daha önce bunu deneyimlediğim için bu kez sadece izlemekle yetindim. Çocuklar için midilli de bulunması harikaydı. Küçüklerin kum zemindeki maceralarını seyrettik aileleriyle birlikte. 🐎 *When you enter from the place shown at the top of the sign, you are greeted by Yılkı Konağı and the horses. The stables with the horses were a bit small, but there weren't too many residents inside. You could buy a ticket for a tour and even take lessons. Since I had experienced this before, this time I contented myself with just watching. It was wonderful to have donkeys for the children. We watched the little ones adventures on the sandy ground together with their families.* 🐎  Yeşillikler içindeki yolumuza devam ederken, taş kuyunun yanında soluklandık. Masallardaki gibi periler var mıydı diye içimden geçirsem de kendilerini göstermediler. Ama hayal etmesi bile keyifliydi. 🙆‍♀️ *As we continued on our path through the greens, we took a break by the stone well. Even though I wondered if there were fairies like in the tales, they didn't reveal themselves. But even imagining it was enjoyable.* 🙆‍♀️   Biraz sonra dünyanın en küçük camilerinden biriyle karşılaştık. Aslında mescit büyüklüğündeydi. Büyük ve gösterişli ibadethânelerin içindeyken nedense oraya ait değilmişim gibi geliyor. Sanki sade yapılarda o hûşûyu daha fazla hissediyor, mekânla daha fazla bütünleşiyorum. Hele ki yıllarca bambaşka bir köyde bulunan ve oranın havasını içinde saklayan böyle ahşap camilerde. Hayran oluyorum. Oralarda kalbime iyi ilhamların geldiğini biliyorum. Bu yalın minare sizce de çok güzel değil mi? *A little later, we came across one of the smallest mosques in the world. Actually it was about the size of a prayer room. Somehow, when I'm inside large and grand places of worship, it feels like I don't belong there. It's as if I feel the serenity more in simple structures. I integrate with the space more. Especially in wooden mosques like this, which have been tucked away in a completely different village for years, preserving the essence of that place. I admire them. I know that good inspiration come to my heart in those places. Do you also think this modest minaret is very beautiful?*   İlerideki tepede bir hareketlilik vardı. Yokuş yukarı tırmanmakta şimdilik bir sorun yoktu ama ileride fikrimiz değişecekti elbette. Dıştan görünüşünü eklediğim fotoğraflarda hiçbir insanın olmaması sizi şaşırtmasın. Saat 17.00'den yani müze kapandıktan sonra çektiklerimden. *There was some activity on the hill ahead. Climbing uphill for now was not a problem, but of course our opinion would change later. Don't be surprised by the fact that there are no people in the photos I added taken after 17.00, when the museum closed.*     Yaban Hayatı Tanıtım Merkezi'nin içi meğerse tahnit edilen hayvanlarla doluymuş. İçerisi biraz loş ve ürkütücüydü. O yüzden düzgün şekilde görüntüleyememiş olabilirim. Daha önce hayvanat bahçelerini çok gezmiştim ama hiç böyle ölülerin bir arada durup bize baktığı bir ortamda olmamıştım sanırım. İlgi çekici bir yanı vardı, hepsine tek tek baktım, inceledim. Bazısına doğasındaki gibi vahşi bir duruş verilmiş ama bazıları da sıkılgan bir çekingenlikle orada bulunmaktan utanıyor gibiydi. Geyikler ve ceylanlar her zamanki asaletiyle arz-ı endâm ederken ayılar sanki canlıymış gibi her an tetikte bekliyordu. 🐻 🦌 *It turns out that the Wildlife Introduction Center was filled with taxidermied animals. The inside was a bit dim and eerie. So, I may not have been able to capture it properly. I had visited zoos before, but I don't think I had ever been in an environment where dead animals stood together and looked at us like this. There was an intriguing aspect, I looked at each one of them individually, examined them. Some were given a wild posture, just like in their nature, but some seemed to be there with a shy reluctance. While deer and gazelles presented themselves with their usual elegance, bears seemed to be on alert as if they were alive at any moment.* 🐻🦌     Keçi, kurt, çakal, sansar, karaca, yaban domuzu, orman tavuğu, sülün, kerkenez, leylek, pelikan, karabatak, baykuş, akbaba ve su samuru aklımda yer edenlerdendi. Yine de onları bu şekilde görmek üzücüydü. *Goat, wolf, jackal, marten, roe deer, wild boar, forest chicken, partridge, falcon, stork, pelican, cormorant, owl, vulture and otter were among the ones etched in my mind. Still, seeing them in this way was saddening.*  Oradan ayrılınca güzel kokuların bizi sürüklemesine izin verdik. Sağlı sollu lavantalar, kekikler, biberiyeler ekilmiş, ayçiçekleri, rengarenk çiçekler, kırmızı, beyaz ve pembe güller, sebze ve meyve bahçelerinde çeşit çeşit ürünler mis kokularıyla etkisi altına alıyordu. 🌹🌻 *After leaving there, we allowed ourselves to be carried away by the pleasant scents. Lavenders, thymes, rosemarys were planted on both sides, sunflowers, colorful flowers, red, white and pink roses, various products in the vegetable and fruit gardens were impressing us with their fragrances.* 🌹🌻   Çitle çevrilen açık havada otlayan koyunlar, tavuklar ve ördekleri izliyorduk bir yandan. Biraz ileride geyikler ve ceylanlar da sahneye çıkacaktı. Tavus kuşları eksik olur mu hiç? Beklediğimiz süre içinde nazar boncuklu güzelliklerini açmadılar bize ama olsun. Daha önce arkadaşlarını görmüştüm nasılsa. *We were watching the sheep, chickens and ducks grazing in the open air surrounded by fences. A bit further, deer and gazelles would also make their appearance. And of course, peacocks couldn't be missing. They didn't unfold their evil-eye-beaded beauties to us while we waited, but that was okay. I had seen their friends before anyway.*   Taşlı yollardan ilerlerken ahşap evlerin bulunduğu bir köy yolundan geçtiğinizi fark ediyorsunuz. Bahçesindeki traktörden, çiftçilik yaptığı anlaşılan bir evin yanından yürüdük. At arabaları ve kağnıların orijinal hallerini yakından görmek de güzeldi. Yokuşun yukarısında büyük bir marangozhane vardı. Hızarlar kerestelerini beklerken tomruklar ve kalaslar etrafa saçılmıştı. Sanki usta ve çıraklar öğle yemeğine çıkmış da her şey yerli yerinde kalmış gibiydi. *As you progress on the stony roads, you notice that you are passing through a village road with wooden houses. We walked past a house where it was apparent that farming was taking place, judging by the tractor in the yard. It was also nice to see the original versions of horse-drawn carts and wagons up close. At the top of the hill, there was a large carpentry workshop. Logs and planks were scattered around while saws awaited their turn to cut the timber. It felt as if the master and apprentices had gone for lunch and everything was left in its rightful place.*  Bölgeye belirli günlerde gerçek ustalar ve zanaatkarlar gelip maharetlerini sergiliyormuş. Marangozlar, bakırcılar, demirciler, çilingirler, kalaycılar, çömlekçiler, cam ustaları ve daha hatırlayamadığım birçok emektarı görmek ve onların sanatlarını konuşturmasını izlemek keyifli olsa gerek. *It seems that on certain days, real masters and craftsmen come to the region to showcase their skills. It must be enjoyable to see carpenters, coppersmiths, blacksmiths, locksmiths, tinsmiths, potters, glassblowers and many other artisans and watch them bring their crafts to life, even if I can't remember them all.*  Sonunda yel değirmenine varabilmiştik. Beklediğim gibi miydi emin değilim ama zorlu mücadeleler sonucunda buraya ulaşabilmiş olmaktan mutlu oldum. Etrafı, nişanlılar ve düğün çiftleri tarafından dış çekim mekanı olarak kullanılıyordu resmen. Onların olmadığı bir tanecik fotoğraf çekebilmişim iyi ki. İçi kapalıydı. Aslında onu merak ediyordum ben. Tıpkı deniz fenerleri gibi beni çeken birkaç mekândan biridir. Harry Potter / Felsefe Taşı'ndan da hatırlayacaklardır sevenleri. 🙆‍♀️ *We had finally reached the windmill. I'm not sure if it was as I had expected, but I was happy to have made it here after a challenging journey. The surroundings were being used as an outdoor photo shoot location by engaged couples and wedding parties, it was evident. I'm glad I managed to take a single photo without them.* *It was closed inside. That's actually what I was curious about. It's one of those places that draws me in, much like lighthouses. Fans will remember it from Harry Potter and the Philosopher's Stone.* 🙆‍♀️  Birinci kattaki küçük balkon bana bir şeyi anımsattı: Romeo'nun Juliet'ine serenat yaptığı sahneyi. Öyle bir görüntü canlandı zihnimde. Balkondaki güzeller güzeli sevdiceğinin huzurla dinleyip ona eşlik etmesini.. 💕 Üst kattaki minik pencereden, sanki Rapunzel o lepiska saçlarını sarkıtmış da kendini kurtaracak prensini bekliyormuş gibiydi. Ah şu bir şeyleri başka şeylere benzetme huyum. 🤷‍♀️ *The small balcony on the first floor reminded me of something: the scene where Romeo serenades Juliet. Such an image came to life in my mind. The fair maiden on the balcony, listening with peace and accompanying her beloved..* 💕 *From the small window on the upper floor, it seemed as if Rapunzel had let down her long, golden hair, waiting for her prince to come and rescue her. Ah, my habit of likening things to other things.* 🤷‍♀️  Çok acıkmış ve susamış olduğum için hayallere biraz ara vermek zorunda kaldım. Yel değirmeninin yanında köy kahvaltısı yapabileceğiniz, her türlü içecek ve çayla birlikte kumda kahve içebileceğiniz kafeler mevcut. Biz de orada bir müddet dinlendik. Temiz havanın, yayık ayranın ve gözlemelerin tadını çıkardık. *I had to take a break from daydreaming because I was very hungry and thirsty. There are cafes next to the win