မနက်ခင်းရဲ့ အစောပိုင်းအချိန်ဟာ လောကကြီးတစ်ခုလုံးကို ပြန်လည် နိုးထလာဖို့အတွက် အချိန်ပေးထားသလိုပါပဲ။ လူတွေမနိုးကြသေးတဲ့ ဒီလိုအချိန်မှာ လမ်းမတွေဟာလည်း ပုံမှန်လို ရှုပ်ရှုပ်ထွေးထွေး မရှိဘဲ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေတတ်ပါတယ်။
ဒီလို မနက်ခင်းမှာ လမ်းမပေါ်ကို လျှောက်ကြည့်တဲ့အခါ အရာရာက ရှင်းလင်းနေပြီး ငြိမ်းချမ်းနေတာကို ခံစားရပါတယ်။ ကတ္တရာလမ်းမပေါ်က မီးပွိုင့်တွေဟာလည်း အနီရောင်၊ အစိမ်းရောင်တွေ ပြောင်းလဲနေပေမဲ့ ဖြတ်သန်းသွားလာတဲ့ ကားသံ၊ ဆိုင်ကယ်သံတွေ မကြားရတော့ လမ်းမကြီးက အသက်မဲ့နေသလိုပါပဲ။ တစ်ခါတလေမှ သတင်းစာ လိုက်ပို့တဲ့ စက်ဘီးသံ ဒါမှမဟုတ် အမှိုက်သိမ်းကားရဲ့ အသံပလုံပလုံကိုပဲ သဲ့သဲ့ ကြားရတတ်ပါတယ်။
ဒီလိုအချိန်မှာ လမ်းမီးတိုင်တွေကလည်း ညတုန်းကလို အလင်းရောင် အားကောင်းမောင်းသန် မပေးတော့ဘဲ မှိန်ပျပျလေး ဖြစ်နေပါပြီ။ နေရောင်ခြည်ကလည်း တဖြည်းဖြည်း ထွက်ပေါ်လာတာမို့ လမ်းမပေါ်က အရာဝတ္ထုတွေအပေါ်မှာ အရိပ်တွေ ထင်နေတာကို တွေ့ရပါတယ်။ ဒါဟာ မကြာခင်မှာ လောကကြီးတစ်ခုလုံး လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်လာတော့မယ့် ရှေ့ပြေးနိမိတ်ပါပဲ။
မနက်ခင်းတစ်ခုရဲ့ လူရှင်းတဲ့ လမ်းမကနေ ကျွန်တော်တို့ အများကြီး သင်ယူနိုင်ပါတယ်။ အေးချမ်းတဲ့ ဒီလိုအချိန်လေးဟာ ဘဝရဲ့ တန်ဖိုးရှိတဲ့ အခိုက်အတန့်တွေကို ပြန်လည် ဆင်ခြင်တွေးတောဖို့ အကောင်းဆုံး အချိန်တစ်ခုပါ။ ရှုပ်ထွေးပွေလီတဲ့ နေ့ရက်တွေ မစတင်ခင်မှာ ဒီလို တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်ခြင်းရဲ့ အနှစ်သာရကို ခံစားရင်းနဲ့ နေ့သစ်တစ်ခုကို ကြိုဆိုနိုင်ပါတယ်။