ငှက်တစ်ကောင်ရဲ့ ပျံသန်းခြင်းဟာ ရိုးရှင်းတဲ့ လှုပ်ရှားမှုတစ်ခု မဟုတ်ပါဘူး။ အဲဒီပျံသန်းမှုထဲမှာ လွတ်လပ်မှု၊ ခံနိုင်ရည်ရှိမှုနဲ့ ရှင်သန်ခြင်းရဲ့ အဓိပ္ပာယ်တွေ ပါဝင်နေပါတယ်။
အဖြူရောင် ဒါမှမဟုတ် အရောင်စုံ အမွှေးအတောင်တွေ ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ငှက်ကလေးဟာ မြေပြင်ပေါ်ကနေ လေထဲကို တစ်ရွေ့ချင်းတက်ပြီး လေဟုန်စီးလိုက်တဲ့အခါ သူ့ရဲ့ ပျံသန်းမှုက စတင်ပါပြီ။ အတောင်ပံနှစ်ဖက်ကို အားစိုက်ခတ်ရင်း မြင့်မားတဲ့ကောင်းကင်ဆီကို တက်လှမ်းပါတယ်။ အဲဒီလို ပျံသန်းနေရင်းနဲ့ လေရဲ့စီးကြောင်းကို နားလည်လာတဲ့အခါမှာတော့ အတောင်ပံကို အားစိုက်ခတ်စရာ မလိုတော့ဘဲ လေနဲ့အတူ ပေါ့ပါးစွာ လွင့်မျောနိုင်လာပါတယ်။
ငှက်တစ်ကောင်ရဲ့ ပျံသန်းမှုဟာ အတားအဆီးမရှိတဲ့ လွတ်လပ်ခြင်းကို ပြသနေပါတယ်။ မြင့်မားတဲ့ကောင်းကင်၊ ကျယ်ပြောတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်၊ တိမ်တွေကြားမှာ ဖြတ်သန်းနေတဲ့ ငှက်ဟာ လောကကြီးရဲ့ အခက်အခဲတွေကို ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ အမှန်တကယ် လွတ်လပ်နေတယ်ဆိုတဲ့ ခံစားချက်ကို ပေးပါတယ်။
ဒါ့အပြင် ငှက်တစ်ကောင် ပျံသန်းဖို့ဆိုတာ သူ့ရဲ့ ကြိုးစားအားထုတ်မှုတွေလည်း လိုအပ်ပါတယ်။ မြေပြင်ပေါ်ကနေ အားယူပျံတက်ရတာ၊ လေပြင်းတွေကို ရင်ဆိုင်ရတာ၊ မိုးရွာတဲ့အခါ ခိုနားဖို့နေရာ ရှာဖွေရတာတွေက သူ့ရဲ့ ခံနိုင်ရည်ရှိမှုကို ဖော်ပြနေပါတယ်။ အစာရှာဖွေဖို့၊ အန္တရာယ်ကနေ ရှောင်ရှားဖို့အတွက် ပျံသန်းခြင်းဟာ သူ့အတွက် ရှင်သန်ရေးလမ်းကြောင်းတစ်ခုပါပဲ။
ဒါကြောင့် ငှက်တစ်ကောင် ပျံသန်းနေတာကို ကြည့်တဲ့အခါ ပေါ့ပါးတဲ့အလှကို မြင်ရုံတင်မကဘဲ၊ လွတ်လပ်ခြင်းနဲ့ ကြိုးစားအားထုတ်မှုတွေရဲ့ သင်္ကေတကိုပါ မြင်တွေ့နိုင်ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ဘဝမှာလည်း အတောင်ပံပါတဲ့ ငှက်တွေလိုပဲ အခက်အခဲတွေကို ရင်ဆိုင်ပြီး ကိုယ်ပိုင်ကောင်းကင်တစ်ခုမှာ လွတ်လပ်စွာ ပျံသန်းနိုင်ဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။။